Holenderska odmiana Jonkheer van Tets. Krzewy czerwonych porzeczek dorastają do ok. 1,8 metrów. Owoce czerwonej porzeczki mają więcej witaminy C niż cytryna!!! Odporna na mróz.
Zastosowanie: Owoce czerwonej porzeczki nadają się do bezpośredniego spożycia oraz na przetwory, soki, nalewki, dżemy, galaretki.
Kwitnienie i owocowanie: Kwitnie w kwietniu. Kolor kwiatów żółty. Owoce ma kuliste, czerwone owoce zebrane są w długie grona. Odmiany czerwone owocują szybciej niż czarnoowocowe, tj. od początku lipca do sierpnia. Owoce czerwonej porzeczki są bardzo zdrowe, bogate w witaminę C, P, witaminy z grupy B, prowitaminy A, biotynę i kwas foliowy. Poza tym zawierają również sole mineralne, potas, żelazo, wapń, magnez i takie mikroelementy jak mangan, bor, jod.
Pielęgnacja: Wymaga gleb żyznych o odczynie lekko kwaśnym, dobrze jest ją nawozić. Stanowiska słoneczne, półcieniste, osłonięte od wiatru. Krzew należy wsadzić głębiej niż rósł w doniczce. Młode krzewy sadzi się jesienią, albo na początku wiosny. Sadzi się 1-1,5m od siebie.
Cięcie: Po posadzeniu przycinamy sadzonkę na 2-3 oczka. Takie cięcie sprawi, że już w pierwszym roku po posadzeniu będzie miała 6-9 młodych pędów. W kolejnych latach “prześwietlamy” krzewy, nie dopuszczając do nadmiernego zagęszczenia. Porzeczka biała owocuje głównie na krótkopędach, dlatego należy postarać się o rozkrzewienie roślin. To na rozgałęzieniach szkieletowych pędów 2-, 3- i 4-letnich pojawiają się najładniejsze owoce. Nie wolno więc ścinać jednorocznych pędów, tylko stare, 5- i 6-letnie. Przez 5 lat od momentu posadzenia, skracamy pędy jednoroczne w ½ ich długości. Gałązki, które nadmiernie zagęszczają krzew, krzyżują się, są słabe lub pokładają się na ziemi, wycinamy całkowicie. W 6 roku, w III lub po zbiorze, ścinamy najstarsze 5-letnie pędy, a na ich miejscu pozostawiamy taką samą ilość jednorocznych, skracając je by lepiej się rozkrzewiły. Krzew powinien mieć wówczas po 3-4 pędy jedno-, dwu-, trzy- i czteroletnie. Zachowanie tej równowagi jest kluczem do obfitego plonu.